آرشه
- سه شنبه, ۱۵ اسفند ۱۳۹۶، ۰۹:۳۵ ق.ظ
آدم ها که وارد زندگى ات مى شوند موسیقى شان را نیز با خود مى آورند.
امان از وقتى که رفته اند اما چه خوب چه بد، پژواک موسیقى شان باقى مانده است.
آهنگى که گاه صورتت را چون نسیمى ملایم مى بوسد و گاه شلاقى سهمگین مى شود.
کاش وقتى مى روند همه ى خود را با خود رهسپار کنند.
- ۹۶/۱۲/۱۵