-
روزمرگی
(۲۶۹) -
جابه جایی کلمات
(۹۹) -
محل کار
(۱۵) -
شور دل
(۱۹۵) -
عکس نوشت
(۸۸) -
خیال، رویا، کابوس
(۳۰) -
آمریکاى جنوبى
(۹)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۲)
- فروردين ۱۴۰۳ (۲)
- اسفند ۱۴۰۲ (۲)
- بهمن ۱۴۰۲ (۱)
- آبان ۱۴۰۲ (۱)
- مهر ۱۴۰۲ (۱)
- شهریور ۱۴۰۲ (۲)
- مرداد ۱۴۰۲ (۶)
- خرداد ۱۴۰۲ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۳)
- فروردين ۱۴۰۲ (۳)
- اسفند ۱۴۰۱ (۲)
- بهمن ۱۴۰۱ (۸)
- دی ۱۴۰۱ (۳)
- آذر ۱۴۰۱ (۶)
- آبان ۱۴۰۱ (۳)
- مهر ۱۴۰۱ (۲)
- خرداد ۱۴۰۱ (۱)
- بهمن ۱۴۰۰ (۱)
- آذر ۱۴۰۰ (۱)
- شهریور ۱۴۰۰ (۱)
- مرداد ۱۴۰۰ (۲)
- تیر ۱۴۰۰ (۱)
- خرداد ۱۴۰۰ (۱)
- فروردين ۱۴۰۰ (۱)
- اسفند ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- آبان ۱۳۹۹ (۱)
- شهریور ۱۳۹۹ (۲)
- مرداد ۱۳۹۹ (۲)
- تیر ۱۳۹۹ (۱)
- فروردين ۱۳۹۹ (۱)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱)
- بهمن ۱۳۹۸ (۲)
- آذر ۱۳۹۸ (۱)
- آبان ۱۳۹۸ (۱)
- مهر ۱۳۹۸ (۱)
- شهریور ۱۳۹۸ (۱)
- تیر ۱۳۹۸ (۱)
- خرداد ۱۳۹۸ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۱)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۲)
- بهمن ۱۳۹۷ (۴)
- دی ۱۳۹۷ (۱)
- آذر ۱۳۹۷ (۲)
- آبان ۱۳۹۷ (۲)
- مهر ۱۳۹۷ (۲)
- شهریور ۱۳۹۷ (۲)
- مرداد ۱۳۹۷ (۱)
- تیر ۱۳۹۷ (۴)
- خرداد ۱۳۹۷ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۹)
- فروردين ۱۳۹۷ (۴)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۶ (۱۴)
- دی ۱۳۹۶ (۷)
- آذر ۱۳۹۶ (۵)
- آبان ۱۳۹۶ (۵)
- مهر ۱۳۹۶ (۱۷)
- شهریور ۱۳۹۶ (۵)
- مرداد ۱۳۹۶ (۵)
- تیر ۱۳۹۶ (۵)
- خرداد ۱۳۹۶ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۹)
- فروردين ۱۳۹۶ (۴)
- اسفند ۱۳۹۵ (۵)
- بهمن ۱۳۹۵ (۳)
- دی ۱۳۹۵ (۳)
- آذر ۱۳۹۵ (۲)
- آبان ۱۳۹۵ (۵)
- مهر ۱۳۹۵ (۳)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱۴)
- مرداد ۱۳۹۵ (۱۸)
- تیر ۱۳۹۵ (۱۳)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱۹)
- فروردين ۱۳۹۵ (۲۶)
- اسفند ۱۳۹۴ (۲۷)
- بهمن ۱۳۹۴ (۳۳)
- دی ۱۳۹۴ (۲۹)
- آذر ۱۳۹۴ (۲۵)
- آبان ۱۳۹۴ (۲۳)
- مهر ۱۳۹۴ (۳۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۴۴)
- مرداد ۱۳۹۴ (۲۸)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۴)
-
۰۳/۰۲/۰۵ساقهایی کبود
-
۰۳/۰۲/۰۱اولین روز از زندگی عجیب
-
۰۳/۰۱/۲۹بغلتو باز کن اوسکریم
-
۰۳/۰۱/۲۴خود نعش خود به شانه گرفتم گریستم
-
۰۲/۱۲/۲۱Birthday blues
-
۰۲/۱۲/۰۲استفراغ، ماده لزج نجاتبخش
-
۰۲/۰۸/۰۶یا غوثی یا عزرائیل
-
۰۲/۰۷/۲۷۵۲ هرتز
-
۰۲/۰۶/۲۴زن همچنان میخواند، آزادی
وقتی رنگ از رخ تمنا در برابر انبوه استیصال جان می‌دهد،
زن
شکسته
خسته
مصلوب بر اشکی ابدی
زندگی را آه می‌کشد...
پس از هبوط آدم،
حوّا
به قساوتی خفته در دل،
به سنگینی نگاهی ابدی، پابند شد.
حوّا
آن غزل پیچیده‌ی آفرینش،
در زمهریر سکوتی تا ابدیتِ دنیا،
به چارپاره‌ای تشنه از نوشیدن آغوش “هو”،
بدل گشت.
و دنیا
این آلودهْ مخلوق
چه می‌دانست بی‌رحمی او تا کجا دامن‌کشان
پیش خواهد رفت...
پ.کاش بخونی وقتی می‌نویسم که، هرچی روزا بیشتر می‌گذره، ازت بیزارتر می‌شم.
یادت نرود
من زنى هستم
که در یک روز سرد زمستانى
کنجى از جهان
تو را آه کشیدم...
دیروز
مرا که دیدى
به پهناى صورت آفتاب شدى و من
مشکوک این روزِ درخشان.
امروز
کمى از لباس هایم کاستم،
انگار عصرگاه بر من تابید.
فردا
مى خواهم برایت عریان شوم.
فکر مى کنى تماشاى موج موج زخم هاى من، غروبِ نگاه توست؟!
زندگى دوان دوان عرض کوچه را طى کرد.
به او نگاه کردم.
سلانه سلانه راهم را ادامه دادم...
و هر روز
کرکره که بالا مى رود
با چشمانى که نیستند
زل مى زند به خیابانى
که خلوت است
که شلوغ مى شود
و هر روز با قلبى که نیست
دلش با هرنگاه غنج مى رود
"آیا مرا با خود مى برى؟
این همه عریانى خسته ام کرده است..."
من
هیچ خانه اى را
بدون پنجره به رسمیت نمى شناسم،
و هیچ مردی را
که پیراهن چهارخانه نمى پوشد...
بر قله ى تاریکى
در آغوش سهمگین بادى تابستانى
زنى به فروخوردن بغضى هزارساله
ایستاده است.
آن سوى شهر
مرد تارهاى مو را از سر شانه هایش مى تکاند...
همه نور است
آغوش زنى که برای مردى گشوده مى شود
پس همه تن شود و در آفتاب جان بسپارد...
بسم الله النور.
مادر
ما خاندانى نفرین شده ایم از وقتى
پیرمردِ ریش سفیدمان را خدا گرفت.
خسته ام
به اندازه شش قرن
به اندازه تمام اشک هایى که پدر بر سجاده نمازش
پشت درهاى بسته ى جهان
حرام مى کند.
چرا تمام نمى شوم...
ما مسافران قطارى در دو واگن
فرسنگ ها دور از هم،
و نه باران
نه قهوه
حالمان را خوب نمى کند.
باد زوزه مى کشد
و پنجره هاى بسته
هیچ کدام به تمنّاى او
گشوده نخواهند شد...
مرا زنی آرام نبین که
با گرمای اردیبهشت می‌سازد و
خیال می‌کند بوی نرگس‌ها، مدهوشش می‌کنند.
بیا دست مرا بگیر
و نجاتم بده.
من به سرمایی سخت، معتادم...
میانه هفته است
مرا بنواز!
با سرانگشتان هم‌خوابه‌ی "قانون"،
و پنجه هایی که
در قامت "چنگ"
کهنسالی ام را به آغوش می کشند...
پ.در ورودی مترو
روزی هزار بار
تب دارم ، دچار هذیان نوشتن.
دستمالی نمدار بیاور
بکش روی کلمات
و مرا
پاک کن...
امروز دقیقا چند روز پس از چشمهای توست??
شهریور
هر صبح، اسبی بنای دویدن در سینه ی دختری رنجور می گذارد و هرگز به مقصد نمی رسد...