ماه پیشونی هم نشدیم!
- دوشنبه, ۲۶ بهمن ۱۳۹۴، ۰۹:۱۸ ب.ظ
دستان کوچکش را می گذارد روی صورتم و میگوید:
چرا چند وقته نمی خندی?
لبخند می زنم و از او می شنوم:
همیشه بخند.
پ.به این فکر می کنم چقدر سخت است آدمی از درون یخ زده، خنده های گرمی از خود به جای بگذارد.
