نَسَخ آرامش دستانت

 

از سر کار آمدم

مستقیم به اتاقم رفتم، سراغ کشوی اول میز پاتختم

قیچی را برداشتم

رفتم حمام

موهایم را زدم.

غم همیشه باید به نحوی تخلیه شود، دور ریخته شود و من با تفکر بچه‌گانه‌ای انگار خشم و ناراحتیم را در کیسه‌ای جمع کردم و به سطل زباله ریختم.

پ. اگر سال‌های آینده زنده باشم و این نوشته را بخوانم، آیا به یاد می‌آورم چنین روزی برای چه غمگین بودم؟