راه نشانم بده

شروع می کند به داد و بیداد،به عصبانیت.

گوشی تلفن را با فاصله از گوشم نگه می دارم، می شنوم که می گوید خودخواهم و زندگی دیگران برایم مهم نیست...

زانوهایم را بغل می کنم و زار می زنم. سر انگشتان دست چپم سوزن سوزن می شود. مستأصل شده ام. کم آورده ام. انگار کسی نمی تواند نوع زندگی مرا تحمل کند.

صدای "بربط" را بلند می کنم...