ازترس خواستن تو،گره نمی زنم هیچ سبزه ای را

سیزده به در نودوپنج، من از خانه بیرون نرفتم.

من در خودم ماندم. در سیلاب خاطرات فرو رفتم، غرق شدم و هیچکس دست مرا برای بیرون کشیدن، نگرفت.

به گمانم مرده ام.