عطرت در سرم جیغ می کشد

من به نشانه ها معتقدم. صبح یک قاصدک کوچک رو دستم نشست.

با اینکه روزی سه بار مجبورم در چشم طوطی قطره بچکانم. با اینکه کفش های کتانی ام را که حتی ده بار هم نپوشیده بودم از پشت در خانه، دزدیدند و من هر روز بیم لیز خوردن  دارم. با اینکه پشت سر صندلی ام در محل کار یک بخاریست و روزی چند ساعت مرا درگیر سرگیجه می کند اما...

یک قاصدک در صبح سرد پاییزی رو دستم نشست. 

پ.دستانم زیر دستکش هم یخ می کنند.