برزیل جاى گرمى است

طوطک هشت ماهه بود که خریدمش. طوطى برزیلى بانمکى که خیلى پر سروصدا بود.

آن روزها مشغول کار و درگیر زندگى بودم و کلاً حس و حال رسیدگى به آن زبان بسته را نداشتم تا اینکه مریض شد. شروع کرد به کندن پرهایش، دیگر آواز هم نمى خواند. پسر کوچولو رضایت داد براى بهبود پرنده، آن را به بابا بسپاریم.

قریب به دو سال گذشت.پرهاى طوطک دیگر به زیبایى قبل برنگشت اما به لطف بابا صاحب ماده اى زیبا شد و حالا چند روزى است که روى سه تخم مى نشیند و اجازه نمى دهد کسى انگشتش را نزدیک او ببرد.

من قانون قفس آنها را دوست دارم. طوطیاى ماده بعد از تخم گذارى زحمت نشستن بر روى آنها را به خود نداد!!!