اتوبوس های پاییز

در راه دانشگاهم. هوا اخم هایش درهم است. Fugggy memory گوش می دهم، مثل هر روز صبح. یک خود آزاری شیرین.

به این فکر می کنم وقتی شب از نیمه گذشته است و کسی حالت را می پرسد، شب بخیر گفتن به او یعنی خفه شو لطفا. یعنی دست از سرم بردار. یعنی برو بمیر با موسیقی های انتخابی ات برای شروع روز...