آسمان ابری ست

برای بار دوم ماندم پشت درهای بسته انتشارات. خوشبختانه در ورودی پایین باز بود. رفتم بالا و کنار پنجره نشستم. هدفون را گوشم بیرون کشیدم و شروع کردم با بادبزن بنفشم به بادزدن. سرم را به پنجره تکیه دادم و چشمانم را بستم. سعی کردم به چیزی فکر نکنم. به صدای رفت و آمد بادبزن گوش دادم. نمی توانستم متمرکز شوم. به قطره های عرق که از     گردنم به سمت سینه ام سر می خوردند فکر کردم.باد به آنها می خورد و خنکم می کرد.

حس خوش آیندی است اینکه بنشینی و فارغ از هرچیزی به خودت متمرکز شوی‌.

صدای موتوری آمد. سرم را از پنجره بیرون بردم، یعنی ممکن بود رییس امروز زود آمده باشد؟!

همسایه ی روبه رویی با نان تازه از موتورش پیاده شد.

گوش راستم صدای زودپز می داد.گیج از بی خوابی دیشب، فکرم را رها کردم. باید فردا برای چهاربچه گربه ی گرسنه ای که رو به روی وزارت ارشاد به دنبالم دویدند چیزی بیاورم.

بیست دقیقه از هشت گذشته بود که در به مدد آمدن خانم...باز شد.

بلند شدم از لبه ی پنجره،سرم گیج رفت. راهم را از میان کارتن های کتاب..‌.

چقدر حرف بیخود زدم.

صبح شد، آمدم. عصر می شود، برمی گردم.نقطه. تمام.

پ.دیشب جایی خواندم:

وقت کم بود و

حرف بسیار.

بوسیدمش.