به آواز باد گوش بسپار٭

با یک دست پلوماهی را در دهانش می‌گذاشتم و با دست دیگرم کتاب را نگه داشته بودم و سه فصل آخر را می‌خواندم.

چهل فصل است اما به‌نظر من فصل سی و نه همان پایان کتاب بود.

از میان خط‌های پایانی جایی نوشته بود "گاهی می‌خواهم گریه کنم، اما اشکم نمی‌آید."

یادم آمد چیزی شبیه این در پست آخر وبلاگم نوشته بودم.

آدم‌ها و دردهای مشترک...

پ.ممنونم از هدیهٔ خوبت.

٭هاروکی موراکامی