می گفتی لذت، می شنیدم رنجی ابدی

بیدار می شوم از دردی که در جانم فریاد می کشد.

کورکورانه تاریکی خانه را قدم می زنم و

به آغوش های نابالغی فکر می کنم که قربانیان خود را امشب و هرشب به قتلگاه خواهند برد...